Bir selam yazısı yazmam gerektiğini düşündüm.Aklım erdikçe, dilim döndükçe...Yazmaya karar verdim çünkü bunun bana iyi gelen bir şey olduğunu fark ettim. İçimi böyle çok daha rahat dökebiliyorum. Herkes okusun istediğimden ya da başka bir şeyden değil yalnızca iyi hissetmek istediğimden. Bundan yaklaşık 1 ya da 1,5 ay önce hiçbir yeteneğimin olmadığına inanırdım.En yakın iki arkadaşımdan birisinin sesi harikadır birisi ise sürekli şarkı sözü,şiir,film peşinde koşar.Ama ben bir işe yaramıyordum. Bu fikrimi değiştirmem de ise bende yeri çok ayrı olan bir insan etken oldu. Ona söz verdiğim için programda okumak üzere bir yazı hazırladım enteresan ama çokta hoşlarına gitti. Gerçi yazan her ne kadar bensem de okurken pek ben olmayı becerememiştim heyecandan; dizlerim, sesim titremişti. O zaman yazabildiğim farkına vardım. Herkesçe de malum olan bir gerçek var ki üniversite sınavına hazırlandığım için blog kullanmaya vaktim yok. Geçen gün bir bloggerın kitabını okuyorum -şu sıralar yaşıtlarım tarafından oldukça ilgi görüyor kendisi- alzheimer olan bir amcadan söz etmiş kitabında ve günlük tutmaya da amcayla tanıştığı gün başlamış. Bu kısacık hikayeden fazlasıyla etkilendim nedense. Daha önce defalarca günlük tutmaya çalıştım ama benim için günlük günü gününe yazılmalı öyle önemli bir şey olunca falan değil, benim günlerim de oldukça sıradan geçtiği için blog açmaya hem içimi döküp rahatlamaya hemde etkilendiğim olayları anlatmaya karar verdim. Blogumun ismi de istasyon insanı evet belki de başta kulağa komik geliyordur bilemiyorum. Bu ismi seçmemde ki sebep ise yine benim için çok özel olan insan 'Hilal hocam'. Geçen sığınaktayız Hakan bize yine gitar çalıyor biz çay içiyoruz. Aslında daha önce çalmıştı bu şarkıyı ama kulak vermedim mi ne yaptım bilmiyorum çok ama çok etkilendim şarkıdan.Ve aralıksız günlerdir başa sara sara Teoman'ın o güzel şarkısını dinliyorum. Ders çalışırken, yürürken, otobüsteyken...Böyle takılınca takılıyorum bir şarkıya günler,haftalar belki de aylarca o şarkıyı dinliyorum ruhum halim ne olursa olsun önemli değil şarkıyı açınca direkt olarak moda giriyorum zaten.Şarkılar çok önemli insanoğlu için, her derdine derman neredeyse. İnsan kendisini şarkılarla anlatamazsa daha nasıl anlatır ki? Belki şiirler, belki bir roman kahramanı...Ama insan kendini nasıl ya da ne şekilde olursa olsun anlatmalı asla ama asla yalnız kalmamalı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder