Teşekkürler 12/A TM

-bu şarkı olmazsa olmazdı-


Aslında öyle olmasa da bizim için yarın okulun son günü ve sanırım bundan sonra yalnızca karne almak için uğrayacağız. İşte tamda bu yüzden bu yazıyı yazmak istedim. Okulun her köşesinde milyonlarca anım var birazı tatlı, komik birazı hüzünlü, soğuk ama beni ben yapan çok şey var o okulda. 9. sınıfa başladığım ilk günü hatırlıyorum Buse'nin elinden tutup beni bırakma dediğimi duyuyorum hala. Sınıfımda ki hiç kimseyle konuşamadım ilk bir hafta en arka köşede saçı topuz, gri hırka giyen ve her zaman derse hazır ve nazır beklerdim kitaplarım önümde ellerim masamda dik bir oturuşum vardı çünkü yalnızdım. Sonra MEB tek günlük yeni bir tercih ayarlamıştı -ben bunu tercih süresinin bitmesine beş dakika kala öğrenmiştim- ve onun sayesinde sınıfa gelen Şeyma ve Zeynep'le can ciğer olmuştuk. Daha sonra birden bire sınıfça bir bütün olduk artık kocamandık. 9-B ye çok şey borçluyum. Biz birbirimize doyamamışken sene bitti ve TM grubu MF grubu oluverdik. Birbirimize yeni sınıfımızla asla 9'daki gibi olmayacağımıza ve her teneffüs buluşacağımıza dair söz vermiş olmamıza rağmen her teneffüste birileri eksildi ve sonra hiç kimse buluşmak için beklemez oldu. Dağılmıştık! Herkes yeni arkadaşlar edinmişti, bende...Nedense 10. sınıfa alışmam 9'dan daha da zor olmuştu ama neyse ki Yasin ve Elif benimleydi, aynı sınıfa düşmüş olmamız beni rahatlatıyordu. Yine de hiçbir şey eskisi gibi değildi tabi ki. 11. sınıf kendimizi bulduğumuzu ve artık büyüdük dediğimiz yıldı artık tamamen kaynaşmış ve aile olmuş bir sınıftık her günümüz kaynatmayla geçerdi ve okulun abartmıyorum bela sınıfıydık. Bütün hocalar bizi bırakmak için can atar olmuştu. Bir önceki devremiz olan 12-A şubemizden de kaynaklı olarak  bizi veliahtları olarak görüyordu bizde hakkını veriyorduk. Ve canıma can katan lise hayatının neden bu kadar özlendiğini, arandığını ve eşi benzeri olmayan bir dönem olduğunu anlamamı sağlayan 12. sınıf. Aramızdan bir sürü kişi gitti kan kaybettik resmen ama belki de son senenin vermiş olduğu, birbirimize ve hatta kendimize söyleyemediğimiz bir hüzünle daha sıkı sarıldık birbirimize hem zaten bir avuç insancıktık artık. O okulda o sınıfta öyle çok insan sevdim ki...Bana kardeş oldukları, canıma can kattıkları ve şuan sayamadığım ama onların bildiği pek çok sebep için Serenay, Beste, Buse ve Yasin'e... Aslında müzik dinliyorum diye kuru gürültüden başka bir şey dinlemediğimi ve sadece müzikte değil insanlık hakkında bana pek çok şey öğrettiği için Hakan'a, aslında dengesiz bir ruh haline sahip olmasına rağmen hepimize abilik yapan Metin'e, komik insanım ve aynı zamanda harika bir dert ortağı olan Çağatay'a, parasızlıktan ölmek üzereyken ilk koştuğum insan olan şirin çocuk Emre'ye, über saçmalıklar yapan ama gülmekten karnımı ağrıtan Burak'a, dili son sene çözülen canım arkadaşım Arap'a, sürekli laf sokmasına ve azarlamasına rağmen beni çok sevdiğini bildiğim Elifnaz'a, Ucuz olan Avon'un makyaj malzemeleri sayesinde kendimi güzel hissetmemi sağlayan Zehra'ya, 4 yıl boyunca bana yaverlik eden her halime katlanan sarışınım canımın ta içi Kübra'ma, ve Kübra ile aynı şeylere katlanmak zorunda olan kokoş arkadaşım Merve'ye, sayesinde pek çok yazılıya çalıştığım büsürü abur cubur yediğim çok sevdiğim Mine'ye, aslında pek çok şekilde tanımlayabilmeme rağmen şuan sadece çılgın diyebileceğim canımın içi Berfu'ma, sevimli surat sıcak insan Ecem'e, Sürekli ağlayarak ve okuldan gitmek isteyerek çıldıran sağa sola saldıran Nilay'a, kalbi yusyumuşacık olsan bir tanecik arkadaşım  Elif'e, güzelliğiyle beni kıskandıran Selin'e, küçücük Ayşegül'e, sıra arkadaşım Mücahit'e, bizde onu anmak için bir sürü komik hatıra bırakan Esad'a, ortalıkta kırılmadık eşya kalmayacak sloganıyla hareket eden tatar arkadaşımız Özkan'a, sessiz ve asi kişiliği için Çağın'a, kalbinde herkese yer olan güzel saçlı insan Sema'ya ve son olarak cool arkadaşımız Fatih'e... 3 yıl boyunca sınıf öğretmenliğimizi yapan, bir gün azarlayıp bir gün seven güzel insan Şenay Yalçın'a: Hepinize en kocamanından sevgiler, güzel dilekler; bana yaşattığınız ve öğrettiğiniz her şey için milyonlarca teşekkürler.Çocuksu tavırlarıyla öğretmenim değil kız kardeşim gibi hissettiren Tuba Uluhan'a bütün çikolataları, oyuncak bebekleri, ve en son da lise hayatımın en güzel yerinde yer alan, ve sadece yüzeysel değil derinlerde bir yerlerde pek çok şey paylaştığım,ailesi ailem olan, kardeşcan Hilal Karan'a da ne kadar iyilik güzellik çikolata pasta ne varsa gönderiyorum :)
Teşekkürler 12/A TM
Teşekkürler MHG
İyi ki varsınız...